Li gorî nivîsa bergê paşî, pirtûk bi riya lehengê xwe me dikişîne ber bi xwezayê ve. Li bergê dawî yê pirtûka Bihuşta Xezalan wiha tê nivîsandin, “Bihuşta Xezalan, di wê bîr û bawerîyê de ye ku evîn ne hesteke li gorî dinyaya rastîn e. Lewma berê evîndaran ji dinyaya rastîn ber bi yeke din vê hêl dibe. Eynî wekî dinyayeke bi sêhr a xeberoşkan, lehengê romanê di nav bihuştekê de bi xwezayê re hol dibe. Evîna xwezayê, a qencî û xerabîyê, a dilsozî û bêbextîyê, a hêz û bawerîyê giş bi hev re mehîyane.”
