Her qermîçonk bi dehan serpêhatî ne
Hebarî çanda jinên Kurd e jî
Cemîla behsa çûyîna xwe ya ber bi Lubnan, Humis û Tertûsê ve dike û dibêje: “Ez berî niha çûm Lubnanê, zêdetirî 10 salan li wir mam û em li wir dixebitîn. Li wir min cilên xwe neguherînç Çawa ez rêzê ji cilên wan re digirim, divê ew jî rêzê ji çanda min re bigirin. Dixwestin ev çebonekî dirêj û kenzeyekî bi ser de li xwe bikim û wiha derkevim, lê min ev qebûl nedikir. Ji ber wê gotinên sivik ji min re digotin, carê digotin ‘Va ye, ya şawî hat.’ Şawî jî bi maneya, ya ji dinyayê tiştekî fêm nake ye. Tevî ku ez li Humis û Tertûsê jî mam, min cil û bergên xwe yên gelerî neguherandin û rojekê jî ji wan dûr neketim.”
Cemîla di dawiyê de jî dibêje, “Şer li ser me bê ferzkirin jî, em ê li ber xwe bidin. Em xwedî ruh in û ruhê me bi axa me re bûye yek û kes nikare koka me hilîne. Em ê xwedî li çand û zimanê xwe derkevin û mayinde bihêlin.”
